METAMORFOZA

Zdecydowanie pierwsza myśl jaka przychodzi do głowy po naszym debiutanckim koncercie to właśnie METAMORFOZA. To, co się stało w pewnym momencie zaskoczyło mnie bardzo. Bo obawiałem się, że coś nie wypali. Że okaże się, że brzmimy dobrze tylko w garażu na próbach, albo że nasza opinia o tym co gramy okaże się bardzo nieobiektywna, bo ludziom się nie spodoba. Albo że po prostu stres nas zatrzyma. Tak czy siak obaw było wiele i to nie tylko z mojej strony. Tępy wzrok Radka tuż przed pierwszym numerem świadczył sam o sobie - stres był wielki.

I rzeczywiście były problemy. 

Mieliśmy grać jak najciszej, a nasza muzyka bez żywiołowej perkusji jest tak naprawdę wrakiem. "Pozbawionym życia tworem, bo o ile gitary są jak krew to perkusja jest jak serce, które wprawia je w ruch".

Ale z tym był problem tylko przez jakiś czas. Bo potem wszyscy zapomnieli o cichym graniu...

Bardzo szybko pojawił się też kolejny problem, którego tak naprawdę można było uniknąć. Zepsuł się kabel gitarowy, z czym chłopaki dość szybko się uporali. Ale cała ta sytuacja zostawiła ślad na Jasonie, bo przez sekundę, gdy patrzył mi w oczy widziałem, że go nie ma, że stres nim zawładnął. To był jedyny moment, w którym pomyślałem, że popełniliśmy błąd w ocenie naszych przygotowań do tego koncertu...

Pierwszy numer "Sam wiesz" wyszedł fatalnie, mimo że to jeden z moich ulubionych. Cały ten utwór grała tylko jedna gitara (przez ten kabel). Zero feelingu. Drugi utwór "Koniec" wyszedł lepiej choć też byle jak (przez cichą perkusję). Na tym zakończyliśmy "wejście".

Po kilku minutach zagraliśmy ponownie. Chyba trzy utwory (już nie pamiętam jakie - emocje wzięły górę). Wyszły dobrze - chłopaki się rozkręcali.

Dalej już pamiętam tylko urywki. Granie przed ludźmi wywołuje tak silne emocje, że moja pamięć staje się wybiórcza. Z którymś "secikiem" Paweł zrezygnował z cichego grania - i wtedy się zaczęło!!!

Radek stał się frontmanem przez duże F. Skupiałem się na swojej grze, ale z opowiadań Menago (przypominam - mojej żony) dowiedziałem się, że gość wyczyniał harce przy mikrofonie.

W pewnym momencie, gdy podniosłem głowę ukazał mi się niesamowity widok. Świetnie ukształtowany zespół. Przede wszystkim świetni, niezwykle utalentowani muzycy. Każdy pochłonięty muzyką i swoją rolą. Każdy niesamowicie pewny siebie, każdy znający swoją wartość i tego, co razem robimy. Każdy bezbłędnie wykonujący swoje partie z tym wielkim "flow", o którym tak często mówię. Widok dla mnie wart milion dolarów.

To miał być koniec. Ludzi nie było wiele - raptem około 20 osób. Jakieś tam oklaski, głownie od znajomych. Ale nie o to chodziło w tym momencie. Ktoś tam - nie wiem kto - wyprosił bis :D. Właściciel nalegał byśmy zaimprowizowali jakiś blues. Chłopaki chcieli, Menago zabroniła, bo nie taka była umowa. Trzeba być konsekwentnym. Ale zrobiliśmy małą zmianę. Zwolniliśmy trochę "Gromadę białych głów", by brzmiała łagodniej. Radek w tym utworze śpiewa dość bluesowo, więc to taki ukłon w stronę właściciela. No i poszło. Utwór wykonany moim zdaniem idealnie, płynnie z wielkim czuciem i kulminacją całego koncertu w momencie solówki JJ'a. Gość zaskoczył wszystkich. Wyszedł przed nas, niemal na środek sali i otoczony kilkoma osobami zagrał perfekcyjnie swoje solo. Niesamowite solo. Jedno z najfajniejszych jakie słyszałem... 

W tym momencie zakończyła się metamorfoza. Zespół w pół godziny narodził się na nowo. Z garażowej "podziemnej" kapeli, której nikt nigdy nie słyszał do bardzo dobrze sklejonego, przemyślanego i ułożonego zespołu z własnym pomysłem i brzmieniem, które ciężko sklasyfikować, zaszufladkować i porównać...

Na koniec zagraliśmy "Czas". Nie mógł się nie udać... "Życie z daleka przez palce ucieka..." Nasz flagowy utwór. "Jest jak atramentu rzeka...". Chyba wszystkim wbił się w głowę...

Forma koncertu się sprawdziła. Mało osób, większość "samych swoich". Mieliśmy zagrać kilka utworów - graliśmy z przerwami prawie dwie godziny. Dla nas to była taka próba generalna przed dużo większym graniem. Udało się w stu procentach. Graliśmy nawet utwór, który nie jest całkiem zrobiony - wyszedł wg Menago świetnie...

Mieliśmy zagrać kolejny koncert w tym samym miejscu jako support dla innej kapeli. Ale pomysł umarł. Właściciel zaproponował nam samodzielny koncert za około półtora miesiąca - musimy tylko zrobić materiał na jakieś dwie godziny grania. Nie wiem czy damy radę, bo nie chcemy robić nic na siłę...

P.S. Kolejny koncert prawdopodobnie 8 marca na Dzień Kobiet, ale to na razie nic pewnego.

Pozdrawiamy

Załoga Ink River