We krwi...

Trudno powiedzieć czy to talent czy tylko wysokie umiejętności, czy to artyzm czy tylko rzemiosło... Tak czy inaczej jest jedno jest pewne: niesamowicie cieszy nas granie własnej muzyki. Trudno powiedzieć czy okaże się, czy to tylko szybki sprint czy raczej maraton, ale kolejna rzecz jest pewna: tworzenie utworów przychodzi nam z taką łatwością, naturalnością i luzem jak sen. Czujemy wielki głód grania i tworzenia, improwizacji i szlifowania... każdy z nas w każdym utworze szuka coraz to nowszych rozwiązań, aby utwór nie był nudny przede wszystkim dla nas samych. Postanowiliśmy sobie pewien warunek: jeśli to, co gramy stanie się powtarzalne, nudne i przewidywalne - rozwiążemy kapelę. Wydaje się nam wszystkim, że tworzymy nowy gatunek muzyczny - być może stary, odświeżony w pewien sposób, ale jest on na pewno inny. Tak jak wcześniej pisałem, gramy taki rodzaj muzyczny, że chyba nie sposób nas zaszufladkować, a tak naprawdę nikt z nas nie słucha nawet podobnej muzyki do tego, co staramy się grać...
Naprawdę nie nam to osądzać, czy to głodny, pełen talentu twór czy zlepek muzyków z wysokimi umiejętnościami, ale jedno jest pewne: granie mamy we krwi

Wczoraj odbyła się pierwsza z zaplanowanych prób generalnych przed koncertem drugiego sierpnia. Udało się zamknąć playlistę, która składa się z 10 (jeśli czas pozwoli z 11) utworów. Set jest dość zróżnicowany, ale większość to szybkie numery. Zagramy na nim 4 nowe, premierowe utwory. Dokładnie godzina grania, bez żadnych przerw. Godzina Ink River.

A jak próba? 

To była naprawdę najlepsza próba Ink River w całej historii. Gitary już do końca się zazębiły, bas tłusty i pełny, perkusja perfekcyjna, wokal porywający. Tego, co się działo wczoraj na próbie nie da się opisać słowami. Jeśli zagramy przed ludźmi tak jak wczoraj na próbie - ufff... aż się boję myśleć, co się będzie działo. 
Poprawek tak naprawdę jest bardzo, bardzo mało. Szczegóły tak małe, że nawet nie kosmetyczne... Ale najlepszy wczoraj był......... Radek. Takiego wokalisty - jak wczoraj - szukaliśmy. Pełen zrożnicowania wokal, otwarte gardło, mnóstwo improwizacji, dużo ewolucji linii, niesamowita energia, charyzma a przede wszystkim stylistyka. Momentami śpiewał jak Bono (perfekcyjne wejścia w półtony), momentami jak Chylińska (charakterystyczne przerywanie wokalu przeponą)... ale całokształt układa się tak, że radzę Wam zapamiętać to nazwisko... Podtrzymuję to, co kiedyś powiedziałem Pani Menago: będą nam go zazdrościć.

Nie potrafię do końca uwierzyć, co się stało z tym zespołem. Przez te lata, które nie graliśmy wydawało mi się, że może być problem ze znalezieniem swojego brzmienia i złapaniem wiatru w żagle. Gdy podjąłem ostateczną decyzję o reaktywacji kapeli, gdy wszystkie problemy logistyczne zniknęły wcale to tak różowo nie wyglądało. Nie wszyscy tego chcieli. Chyba tylko mój upór dał szansę tej kapeli. 

Upór!

I teraz, kilka miesięcy pózniej, jesteśmy w takim miejscu, że zespoły grające wiele lat, mogą nigdy tego nie osiągnąć. Szykujemy się do naprawdę wielkiego dla nas koncertu. To może być - muzycznie - nasza życiowa szansa. Co więcej - jesteśmy perfekcyjnie przygotowani do niego. Mało tego - mamy problem z nadmiarem utworów, musimy poświęcić kilka fajnych utworów. Gdyby koncert był za miesiąc musielibyśmy poświęcić jeszcze więcej - takie jest tempo pracy... Miesiąc temu daliśmy długi koncert w Polkowicach, a już mamy gotowe 4 nowe numery, które będziemy grać na kolejnym koncercie. A tydzień pózniej będą gotowe jeszcze 2, a może więcej...

Granie mamy we krwi, tego nie można podważyć. 

Szykujcie się ludzie. 02.08.2013. Godzina 20:00 (prawdopodobnie), jakieś 60 km od Polkowic (szczegóły na dniach).

Ink River jako support........